Μια απλή φράση, που ακούγεται ξανά και ξανά σαν διαφημιστικό σποτ.
Μια φράση διεθνής, που έχει αποκτήσει και… υποκοριστικό. Η αγαπητή TINA (There Ιs Νo Αlternative) φαίνεται λοιπόν να είναι το βασικό σύνθημα της προεκλογικής εκστρατείας για τους 220+ βουλευτές που από τις 21 του μήνα θα (προσπαθήσουν να) εφαρμόσουν τον τρίτο γύρο του μνημονιακού ολέθρου.
Ξεχάστε προγράμματα, προεκλογικές δεσμεύσεις, πολιτικές αντιπαλότητες και στρατηγικές. Το πλοίο το οδηγεί άλλος πλέον και εμείς καλούμαστε να διαλέξουμε ποιος θα διαχειριστεί τη… λάντζα του καταστρώματος.
Και εκεί ακριβώς βρίσκεται το κομβικό ερώτημα των εκλογών. Σε αυτόν τον κοινό αγώνα ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙού (αισίως στο κλαμπ και η ‘’αντι-συστημική’’ Χρυσή Αυγή) να πείσουν ότι τα μνημόνια είναι μονόδρομος. Είναι ταυτόχρονα και το τελευταίο χαρτί τους, αφού πλέον είναι κοινός τόπος σχεδόν σε όλο τον πλανήτη ότι η μνημονιακή πολιτική είναι μια αποτυχημένη και βαθιά αντιδραστική συνταγή.
Σε αυτό το μοτίβο λοιπόν, η νέα εποχή που θα ήθελε το ενοποιημένο μνημονιακό μπλοκ (ασχέτως με το αν θα ενωθεί και τυπικά ή όχι μετά τις εκλογές σε μεγάλο συνασπισμό) είναι μια εποχή που κάθε φωνή αμφισβήτησης αντιμετωπίζεται περίπου όπως το κυνήγι μαγισσών το μεσαίωνα. Το είδαμε από καιρό να παίζεται άλλωστε: Ο Λαφαζάνης και το ριφιφί στο νομισματοκοπείο, η Ζωή ως το βαρίδι της ‘’δημοκρατίας’’ στην ελληνική βουλή, το περίφημο λόμπι της δραχμής, οι γραφικοί ‘’αγωνιστές’’ και τόσα άλλα κομψοτεχνήματα του επίσημου λόγου. Το προνόμιο αυτής της ρητορείας διεκδικεί αισίως και ο ΣΥΡΙΖΑ, ανταγωνιζόμενος τον εκπρόσωπο μιας μεγάλης κωμικής παράδοσης, αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας.
Και κάπως έτσι, στο παραμύθι που υφαίνουν οι μνημονιακές δυνάμεις, η απελευθερωτική και ηρωική κραυγή του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα έγινε τώρα ο δράκος που πρέπει να νικηθεί.
Πόσο ανιστόρητος, στα αλήθεια, μπορεί να είναι κάποιος για να πιστεύει ότι έτσι απλά μπορεί να παραγράψει την βούληση ενός λαού; Πόσο αφελής μπορεί να είναι για να παριστάνει ότι το δημοψήφισμα δεν συνέβη, ότι τεράστιοι αγώνες των τελευταίων χρόνων δεν έγιναν ποτέ, ότι η νέα γενιά που του έχει γυρίσει εντελώς την πλάτη θα τον εμπιστευτεί ξανά;
Και όμως, καιρό τώρα, ακόμα τα βαριά σκοτεινά πέπλα της γερασμένης ΤΙΝΑ αδυνατούν να συγκρατήσουν την ανάγκη για οξυγόνο και φως. Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού σηκώνει καθημερινά το γάντι: Ακόμα και αν δεν υπάρχει στρωμένος άλλος δρόμος, θα τον χτίσουμε εμείς.
Ο άλλος δρόμος, η άλλη πορεία που έχει ανάγκη αυτός ο τόπος, δεν είναι ούτε τεχνικό ούτε ιδεολογικό μονάχα θέμα. Είναι πολιτική στρατηγική. Είναι πολιτική απόφαση. Είναι δημοκρατία.
Φυσικά και έχει τεχνικό σχεδιασμό και βήματα. Η Λαϊκή Ενότητα είναι ένα όνομα καινούριο, αλλά φέρει μαζί της επεξεργασίες και πρόγραμμα που έχουν δουλευτεί αρκετό καιρό και έχουν σφυρηλατηθεί στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες. Δεν είναι μια πρόταση για ακόμα έναν αντιμνημονιακό αγώνα για ‘’την τιμή των όπλων’’. Είναι μια πρόταση στρατηγικής για τον τόπο.
Είναι μια πρόταση που δεν φοβάται την ρήξη. Η αποτυχία του μηχανισμού της Ευρωζώνης δεν αποδείχτηκε χθες- η κοινωνική καταστροφή που έχει επιφέρει στον τόπο είναι καταγεγραμμένη σε κάθε τομέα της παραγωγής και σε κάθε τσέπη. Ο αντιδραστικός χαρακτήρας της Ε.Ε. δεν φαίνεται σε πολυσέλιδα νομικά ή θεωρητικά κείμενα: Αρκεί να δει κανείς μια φωτογραφία αθώων ψυχών που ξεβράζονται σε ακτές της Μεσογείου, να δει κανείς ένα γράφημα με τους δείκτες της ανεργίας και της φτώχειας ανά την Ευρώπη, να δει έναν εσμό από τεχνοκράτες και κολαριστά πουκάμισα να υπαγορεύουν εθνική πολιτική σε κάθε χώρα και να καταστέλλουν κάθε φωνή ανυπακοής.
Η Λαϊκή Ενότητα δεν κατεβαίνει στις εκλογές για να είναι απλώς η μόνη αντι-μνημονιακή δύναμη σε ένα ελληνικό κοινοβούλιο από πρόθυμους. Κατεβαίνει στις εκλογές για να αποτελέσει μια άλλη στρατηγική αφήγηση για τον τόπο μας. Στην χάραξη εθνικής πολιτικής, στην χάραξη οικονομικής πολιτικής, στον πολιτισμό, στην εκπαίδευση, στην πρόνοια, σε κάθε πτυχή της κοινωνικής και πολιτικής ζωής που μαραζώνει κάτω από την μπότα του μνημονίου.
Ενώνει αγωνιστές και ρεύματα από πολλούς χώρους, αλλά έχει και την αυτογνωσία ότι θέλει ακόμα δουλειά πολύ. Αυτός ο προεκλογικός αγώνας είναι ταυτόχρονα μια μάχη για να σπάσουν τα προσχήματα της ΤΙΝΑ αλλά και μια μάχη για να ακουστεί ξανά, στην διαπασών, η φωνή του βροντερού ΌΧΙ του Ιούλη.
Είναι δηλαδή, ένα κάλεσμα σε αγώνα, για τις 19, τις 20 αλλά και τις 21 του μήνα. Σε κάθε αριστερό/ή, σε κάθε δημοκράτη, σε κάθε αγωνιστή, σε κάθε πατριώτη, σε κάθε άνθρωπο που του κλέψαν το χαμόγελο αλλά και σε κάθε άνθρωπο που πεισματικά, επιμένει να χαμογελάει. Να χαμογελάει και να κοιτάει την επόμενη ημέρα με αισιοδοξία, ελπίδα και ψυχή βαθιά.
Παναγιώτης Τσερόλας
Εκπρόσωπος τύπου της Λαϊκής Ενότητας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου