Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

Απόφαση της ιδρυτικής σύσκεψης της θεματικής επιτροπής νέων της Λαϊκής Ενότητας


Η νεολαία ως κοινωνική κατηγορία στην κρίση

Η νεολαία είναι μία ιδιαίτερη διαταξική κοινωνική κατηγορία. Ενοποιείται εντός ιδιαίτερων χώρων (σχολείο, πανεπιστήμιο, στρατός) όπου ηλικιακά νεανικό δυναμικό προετοιμάζεται για να ενταχθεί στην παραγωγική διαδικασία. Επίσης, αναπτύσσονται κοινά πολιτιστικά χαρακτηριστικά και κώδικες επικοινωνίας σε δυναμικό νέων εργαζομένων, λαμβάνοντας φυσικά υπόψη και τις διαφοροποιήσεις που δημιουργούν οι διαφορετικές θέσεις που καταλαμβάνει στον καταμερισμό εργασίας. Οι μνημονιακές αναδιαρθρώσεις έχουν καταστήσει τους επισφαλείς όρους δουλειάς, με μειωμένα δικαιώματα πλέον, με εναλλασσόμενες περιόδους επισφαλούς ή/και κακοπληρωμένης εργασίας και ανεργίας, μια πραγματικότητα που αφορά το σύνολο των νέων εργαζομένων. Όλα αυτά κάνουν διαχρονικά αναγκαία την ειδική – ιδιαίτερη παρέμβαση στους χώρους που συγκροτείται, ζει, σπουδάζει και εργάζεται η νεολαία. Οι χώροι αυτοί δεν χωρίζονται με σινικά τείχη, αλλά μπορούν να ενοποιούνται σε κινηματικές και πολιτικές διεκδικήσεις, ειδικά σε περιπτώσεις όπου τίθενται ζητήματα που άπτονται των συμφερόντων τόσο των νέων εργαζομένων όσο και των εκπαιδευόμενων νεολαίων ως αυριανών εργαζομένων.

Στην περίοδο της κρίσης στη χώρα μας και διεθνώς, η αναγκαιότητα αυτή αποκτά μεγαλύτερη σημασία ακριβώς επειδή η νεολαία βιώνει εντονότερα το βάρος της. Είναι η νέα γενιά που την προετοιμάζουν να ζήσει και να δουλέψει στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα που σχεδιάζουν οι κοινωνικοί και πολιτικοί εκφραστές του κεφαλαίου. Για να ξεπεράσουν την κρίση τους, φορτώνοντάς τη στις πλάτες των εργαζομένων και του λαού. Για αυτό ακριβώς η νεολαία γίνεται “πειραματόζωο” στην εφαρμογή των πιο αντεργατικών μέτρων και της αυταρχικής αντιδημοκρατικής καταστολής. Η ένταση της επίθεσης στη νεολαία είναι ήδη γνωστή από τα προηγούμενα χρόνια πριν την κρίση (κακοπληρωμένη & ανασφάλιστη εργασία, αυξημένη ανεργία & μετανάστευση, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, εξοντωτικά ωράρια, μείωση μισθών & εργοδοτική αυθαιρεσία, απαξίωση πτυχίων και εντατικοποίηση σε σχολείο και πανεπιστήμιο) και παροξύνθηκε λόγω της κρίσης.


Την ίδια στιγμή, αναδύθηκαν και δυνατότητες. Κάθε αλλαγή προαπεικονίζεται στη νεολαία της εποχής, και η νέα γενιά κινητοποιήθηκε σημαντικά διεθνώς, από το Occupy Street μέχρι τις ισπανικές πλατείες και το χιλιάνικο μαθητικό κίνημα, από το κίνημα για το CPE στη Γαλλία πριν 10 χρόνια μέχρι το το Nuit Debout φέτος. Και στη χώρα μας, από το μεγάλο φοιτητικό κίνημα του ’06-’07 έως τις φοιτητικές κινητοποιήσεις του ’10-’11, από το Δεκέμβρη του ’08 μέχρι το κίνημα των πλατειών, από τις λαϊκές συνελεύσεις, τα στέκια γειτονιάς και τα εγχειρήματα αλληλεγγύης μέχρι τις αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές κινητοποιήσεις και τη μεγάλη παρουσία νέων ανθρώπων στο περσινό αλληλέγγυο κύμα βοήθειας σε πρόσφυγες και μετανάστες, από τα σωματεία βάσης στη ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα έως τις πρωτότυπες μορφές πάλης και διεκδίκησης σε χώρους επισφάλειας και ανεργίας.

Για μία σύγχρονη παρέμβαση στη νεολαία

Τα προηγούμενα χρόνια ανέδειξαν δυνατότητες και όρια όσον αφορά τη συγκρότηση ενός κινήματος νεολαίας. Η διαρκής επιδείνωση των όρων ζωής καθώς και της προοπτικής της νέας γενιάς, ορίζουν τόσο την αναγκαιότητα όσο και την υλική βάση, πάνω στην οποία μπορεί να οικοδομηθεί ένα πολιτικό και διεκδικητικό κίνημα. Συγκεκριμένα, μετά από έξι χρόνια μνημονίων η ανεργία στους νέους βρίσκεται στο 45,6%. Ο κατώτατος μισθός για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών ανέρχεται στα 429,24 ευρώ καθαρά και για τους άνω των 25 στα 492,24 ευρώ, ενώ ήδη με τη διεύρυνση της μερικής απασχόλησης (1 στις 2 προσλήψεις αφορούν μερική απασχόληση ή εκ περιτροπής εργασία) οι μισθοί κατρακυλούν πολύ χαμηλότερα (ενδεικτικά 130.000 εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα αμείβονται με μικτό μηνιαίο μισθό των 100 ευρώ). Περισσότεροι από 200.000 νέοι έχουν μεταναστεύσει.

Η κρισιμότητα μία σύγχρονης παρέμβασης για εμάς όμως αναδεικνύεται από το έλλειμμα αυτοτελούς εμφάνισης του νεολαϊστικού κινήματος στη μνημονιακή εξαετία στη χώρα μας. Οι νέοι και οι νέες ήταν δίπλα στις πορείες και τα μπλοκ των απεργιών, μέσα στις πλατείες των “αγανακτισμένων”, αλλά σχεδόν αόρατοι σαν αυτοτελής κοινωνική κατηγορία στην περίοδο των μνημονίων. Οφείλουμε να λάβουμε υπόψη τόσο τις υποκειμενικές αδυναμίες της αριστεράς όσο και τους αντικειμενικούς παράγοντες, για να προσπαθήσουμε να υπερβούμε τις υπαρκτές δυσκολίες μέσω μιας μάχιμης πολιτικής κατεύθυνσης. Με νέους τρόπους απεύθυνσης δίπλα στους παλιότερους, με νέα γλώσσα και ύφος πέρα από τα τετριμμένα, με επίμονη δουλειά πεδίου στα μέτωπα που ανοίγονται και ιεραρχώντας συγκεκριμένους χώρους, με παρέμβαση στα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θέλουμε να σχεδιάσουμε δράσεις με πλατιά απεύθυνση αλλά και ριζοσπαστισμό, να μιλήσουμε σε πιο βιωματικό λόγο την ίδια ώρα που θα έχουμε μάχιμα αιτήματα και πλαίσιο πάλης για κινητοποιήσεις.

Θέλουμε να αναζητήσουμε σύγχρονες απαντήσεις και στο ζήτημα της κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης της νεολαίας. Βασικό κομμάτι μίας παρέμβασης στη νεολαία είναι η οριζοντιότητα των συλλογικών δομών, με δημιουργία «ανοιχτών» μορφωμάτων όπου ο κάθε νέος και νέα θα νιώθει ότι μπορεί να συμμετέχει και όχι μόνο οι «ειδικοί». Με έμφαση στην πράξη χωρίς ατελείωτες συζητήσεις και βερμπαλισμό, χωρίς την κλασική εσωστρέφεια της αριστεράς και τους εσωτερικούς διαγκωνισμούς που είναι εντελώς απωθητικοί. Με λογική άμεσων δράσεων και ιεραρχημένη παρέμβαση σε χώρους, με προσπάθεια να κινητοποιούμε νέους/ες πέρα από τον κοινωνικοπολιτικό περίγυρο της αριστεράς, να φτιάχνουμε παραδείγματα με μαζική απεύθυνση και να πείθουμε μέσα σε αυτά με τη δράση και την ίδια την εμπειρία του τον κάθε νέο/α. Για να γίνει αυτό, είναι αναγκαία η συστηματική παρέμβαση, αλλά και ο συνδυασμός της με τη διεκδίκηση συγκεκριμένων αιτημάτων.

Χρειάζεται, λοιπόν, ένα νέο αποτελεσματικό συνολικό πολιτικό σχέδιο, μία νέα αφήγηση και νέες πολιτικές πρακτικές. Και χρειάζεται να τροποποιήσουμε την εσωτερική λειτουργία των νεολαϊστικων μορφωμάτων της αριστεράς ώστε να μπορεί να εμπλέκεται ουσιωδώς ένας νέος/α, να νιώθει μέρος της συλλογικότητας και όχι απλά αφισοκολλητής ή ψηφοφόρος, να ακούει και να μιλά στη γλώσσα του και όχι σε μία ελιτίστικη ιδιόλεκτο. Για να μπορέσουμε να συμβάλλουμε στο να ξαναβγούν μαζικά στο προσκήνιο οι ιδέες της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σοσιαλισμού – κομμουνισμού. Να κατακτηθεί- μία σύγχρονη λαϊκή και ταξική φυσιογνωμία, να συνειδητοποιήσουν πλατιά κομμάτια νεολαίας μέσα από την καθημερινή εμπειρία τους την ανάγκη μαζικών αγώνων και την πεποίθηση ότι η ταξική πάλη είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία. Όχι απλά ως ιδεολογική τοποθέτηση αλλά ως ανάγκη για να ξαναγίνει νικηφόρος κάθε μικρότερος ή μεγαλύτερος αγώνας.


Για την παρέμβαση στους νέους εργαζόμενους


Tο έδαφος που διαμορφώνουν οι επιπτώσεις της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, όπως επιταχύνθηκε στα χρόνια της κρίσης, πολλαπλασιάζει τις δυσκολίες οργάνωσης και κινητοποίησης μεγάλων μερίδων της, εργαζόμενης νεολαίας. Ο κατακερματισμός των εργασιακών διαδικασιών, η εντατικοποίηση της εργασίας και ο εργοδοτικός δεσποτισμός που αποτέλεσαν κεντρικούς άξονες της αστικής στρατηγικής στην περίοδο της ανόδου του νεοφιλελευθερισμού, παροξύνθηκαν στα χρόνια της κρίσης διαμορφώνοντας ένα δυσμενέστερο συσχετισμό δύναμης στους χώρους εργασίας. Ταυτόχρονα, η σχεδόν πλήρης διάλυση της εργασιακής νομοθεσίας και η αποδιάρθρωση της συλλογικής κατοχύρωσης που επιβλήθηκε από τις μνημονιακές πολιτικές περιόρισαν σε μεγάλο βαθμό τις δυνατότητες συνδικαλιστικής συγκρότησης και ανασύστασης συνδικαλιστικών πρακτικών στους εργασιακούς χώρους. Επιπλέον, η τεράστια ανεργία, αποτελεί από μόνη της έναν μηχανισμό πειθάρχησης των εργαζόμενων.

Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, εμφανίζονται ακόμα πιο οξυμμένα στην περίπτωση της εργαζόμενης νεολαίας, που σε μεγάλο βαθμό εργάζεται περιστασιακά, σε θέσεις μερικής απασχόλησης ή με εκ περιτροπής εργασία. Το κομμάτι αυτό των νέων εργαζόμενων, στη συντριπτική του πλειοψηφία δεν είναι συνδικαλισμένο (με ευθύνη και των ίδιων των σωματείων και συνδικάτων που πολλές φορές δεν εγγράφουν εργαζόμενους με μη τυπικές σχέσεις εργασίας), δουλεύει υπό συνθήκες άκρατου εργοδοτικού δεσποτισμού, υπό το διαρκή φόβο της απόλυσης ή της μη ανανέωσης της ατομικής σύμβασης εργασίας – όπου υπάρχει έστω και αυτή. Η ιδεολογική κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού τις τελευταίες δεκαετίες όσο και η απογοήτευση και η αίσθηση του ΤΙΝΑ από τη μνημονιακή προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν σημαντικά δεδομένα τα οποία πρέπει να λάβουμε υπόψη για την παρέμβαση στη νεολαία. Όλοι αυτοί οι παράγοντες διαμορφώνουν τεράστιες αντικειμενικές δυσκολίες, οι οποίες αποτυπώνονται γλαφυρά σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση, όπου οι νέοι εργαζόμενοι ή οι ημιαπασχολούμενοι του ιδιωτικού τομέα κατά κανόνα απουσιάζουν. Δυσκολίες που έχουν και ιδεολογικές επιπτώσεις με την ένταση της εξατομίκευσης και της μοιρολατρίας, την αποστροφή από τη συλλογική οργάνωση κ.ο.κ. Πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας και το γεγονός ότι μεγάλο τμήμα των νέων εργαζομένων (ειδικά όσων σπουδάζουν ή έχουν ανώτατη μόρφωση), τις περισσότερες φορές αντιλαμβάνεται την εργασία του ως προσωρινή και για αυτό οποιαδήποτε διάθεση για διεκδίκηση δικαιωμάτων εξανεμίζεται από την αίσθηση της προσωρινής εργασίας «για το χαρτζιλίκι».

Τα παραπάνω αναδεικνύουν και τις δυσκολίες όσον αφορά στην οργάνωση της εργαζόμενης νεολαίας. Η κατάσταση επισφάλειας και προσωρινότητας σε σχέση με την εργασία και πολύ περισσότερο η ανεργία καθιστούν εξαιρετικά δύσκολο να «βρεθεί» αυτός ο κόσμος, να οργανωθεί και να κινητοποιηθεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι όσες φορές η νεολαία συμμετείχε σε διαδικασίες του λαϊκού κινήματος που υπερέβαιναν τα ιδιαίτερα αιτήματα της αυτό κατέστη εφικτό μέσω της δημιουργίας ad hoc δομών, με χαρακτηριστικά οχήματος οργάνωσης του αγώνα. Το πιο χαρακτηριστικό είναι η εμπειρία των πλατειών, τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς, το 2011, αλλά και το πρόσφατο Nuit Debout στη Γαλλία. Στις κινητοποιήσεις αυτές, οι δομές που γεννήθηκαν, έζησαν μόνο για όσο διάστημα διαρκούσαν οι κινητοποιήσεις. Επίσης, η σύμπλευση του εργατικού κινήματος αποτέλεσε κρίσιμο παράγοντα μαζικοποίησης του αγώνα, αλλά και κλιμάκωσής του. Όλα αυτά τονίζουν την αναγκαιότητα αξιοποίησης των υπαρκτών δομών οργάνωσης του κινήματος (σωματεία, σύλλογοι, τοπικά κινηματικά μορφώματα) αλλά και την ανάγκη δημιουργίας νέων όπου δεν υπάρχουν (οργάνωση επισφαλούς εργασίας, οργάνωση των ανέργων κλπ.). Η εμπειρία από τις κινητοποιήσεις όπου συμμετείχε η νεολαία (είτε ως κέντρο των αγώνων, είτε ως ένας από τους συμμετέχοντες) αναδεικνύει τη δυναμική που μπορεί να αναπτυχθεί σε αγώνες γύρω από ζητήματα που με ειδικό τρόπο την πλήττουν.

Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος όλα τα παραπάνω να επιδεινωθούν αν δεν απαντηθούν αποτελεσματικά από το κίνημα της νεολαίας τα εξαγγελλόμενα μέτρα για τα εργασιακά. Αυτά εξειδικεύονται στην αύξηση των ορίων των ομαδικών απολύσεων και την κατάργηση της διοικητικής έγκρισης, την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου σε σχέση με τις απεργίες, τη διεύρυνση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, την ενίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών και την καθήλωση-μείωση των μισθών, με πιο συγκεκριμένες επιθετικές ρυθμίσεις για τους νέους εργαζόμενους. Είναι μέτρα τα οποία προσπαθούν να εντείνουν την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης που υλοποιείται με τα μνημόνια. Πιο συγκεκριμένα για τη νεολαία, επιχειρείται η διεύρυνση της ρύθμισης του υποκατώτατου μισθού για τους νεοεισαχθέντες στην αγορά εργασίας με κριτήριο την επαγγελματική εμπειρία. Παράλληλα, αλλάζουν ριζικά οι όροι για τη συνέχιση λήψης επιδόματος ανεργίας από τον ΟΑΕΔ. Εφαρμόζοντας τα προαπαιτούμενα της νέας προγραμματικής περιόδου ΕΣΠΑ 2014-2020, ο ΟΑΕΔ αποφάσισε την θέσπιση «Ποινολογίου» για τους ανέργους. Ο άνεργος υποχρεούται να αποδέχεται οποιαδήποτε πρόταση του ΟΑΕΔ για θέση εργασίας, πρόγραμμα κατάρτισης ή συμβουλευτική υπηρεσία, αλλιώς υφίσταται ποινές, που φτάνουν μέχρι τη διακοπή του επιδόματος και την απαγόρευση εγγραφής για κάποιο διάστημα στα Μητρώα Ανέργων του ΟΑΕΔ. Επί της ουσίας, με το νέο μοντέλο εισάγεται και στην Ελλάδα το Ευρωπαϊκό μοντέλο του workfare, όπου ο άνεργος είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος για την ανεργία του.

Πάνω σε αυτά τα δυο ζητήματα, οφείλουμε το επόμενο διάστημα να λάβουμε πρωτοβουλίες. Με μία κίνηση που να συμπεριλαμβάνει όσο το δυνατόν περισσότερα σωματεία, υπό τη μορφή «πρωτοβουλίας ενάντια στο νομοσχέδιο» αλλά και με παρεμβάσεις που θα έχουν τοπικό χαρακτήρα ώστε να υπερβούμε την αδυναμία που υπάρχει από τα σωματεία και τις δυσκολίες που διαμορφώνονται από τον κατακερματισμό των εργασιακών χώρων και την πληθώρα των μικρών επιχειρήσεων. Σε αυτήν την κατεύθυνση, θέλουμε να διαμορφώσουμε διακριτή παρέμβαση στοχευμένη στους νέους εργαζόμενους, με παρεμβάσεις σε μαζικούς εργασιακούς χώρους (call centers, επισιτισμός, εμπόριο κλπ), ώστε να ανοίξει το ζήτημα στο κατεξοχήν τμήμα που πλήττεται από τον υποκατώτατο μισθό, τις αλλαγές στις μαζικές απολύσεις και την διάλυση των συλλογικών συμβάσεων. Αντίστοιχη παρέμβαση πρέπει να υπάρξει και σε δομές κατάρτισης και μεταλυκειακής εκπαίδευσης.

Τέλος, οφείλουμε να αναπτύξουμε μια περισσότερο συστηματική δουλειά στο κομμάτι των νέων εργαζομένων. Για να έχει μία τέτοια παρέμβαση τη δυνατότητα να παράξει αποτελέσματα, είναι αναγκαία η επιλογή κρίσιμων χώρων και μετώπων, πάνω στα οποία μπορεί να οικοδομηθούν συλλογικές πρακτικές. Μία τέτοια παρέμβαση μπορεί να αφορά σε συγκεκριμένα τμήματα της εργαζόμενης νεολαίας, στην άνεργη νεολαία, σε χώρους εργασίας που εμπλέκουν ευρύ νεολαιίστικο δυναμικό, έστω και με μη σταθερές εργασιακές σχέσεις (π.χ. εργαζόμενοι σε call centers, στον επισιτισμό κ.ο.κ.). Πρέπει να αναδεικνύει αιχμές σε σχέση με τις συνθήκες εργασίας, την επισφάλεια, την παντελή έλλειψη κατοχύρωσης εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά και να επιχειρεί διαδικασίες συγκρότησης συνδικαλιστικών πρακτικών και την πρόσβαση όλων των εργαζόμενων στις δομές του εργατικού κινήματος (κατοχύρωση εγγραφής στα σωματεία ανεξάρτητα από τη μορφή της σχέσης εργασίας). Ταυτόχρονα, είναι αναγκαία και η ανάπτυξη ενός συνολικότερου πολιτικού λόγου που θα αναδεικνύει τα αδιέξοδα της αστικής στρατηγικής, θα αμφισβητεί την εμπέδωση της αντίληψης ότι δεν υπάρχει εναλλακτική και την κυριαρχία του ατομικού δρόμου, προβάλλοντας μία εναλλακτική στρατηγική διεξόδου.

Η κίνηση του κράτους για την εκπαίδευση- Πολιτική γραμμή και φυσιογνωμία παρέμβασης- Η φοιτητική αριστερά

H σημερινή κίνηση του κράτους στα πανεπιστήμια αποτυπώνει την προτεραιότητα της αστικής αναδιάρθρωσης στην τροποποίηση των συλλογικών επαγγελματικών κατοχυρώσεων, όπως αυτές προκύπτουν μέσα από τις σπουδές. Με τέτοιο τρόπο ώστε να αντιστοιχηθούν στην αγορά εργασίας στα χρόνια του μνημονίου με τους όρους της σκληρής εκμετάλλευσης και του κατακερματισμού των επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων των νέων εργαζομένων. Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ φέρνει νέες νομοθετικές διατάξεις αλλά και αξιοποιεί υπάρχουσες στην εκπαίδευση για το προχώρημα αυτής της κατεύθυνσης. Η ρευστοποίηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων και η αποστοίχισή τους από το πτυχίο, ταυτόχρονα με την αναδιαμόρφωση των ιδεολογικών χαρακτηριστικών των φοιτητών για να ανταποκρίνονται στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας αποτελεί κομβική στόχευση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στην Ελλάδα της κρίσης.


Μέτωπα που ξεδιπλώνεται σήμερα αυτή η κατεύθυνση είναι:

– η κίνηση αφαίρεσης της διδακτικής επάρκειας από το πτυχίο των καθηγητικών σχολών που είναι πρόπλασμα για την διάσπαση του ενιαίου κύκλου σπουδών και της ενιαιότητας των πτυχίων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων που κατοχύρωναν

– η πλήρης απορρύθμιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που κατοχύρωναν οι απόφοιτοι μηχανικοί από τις διάφορες βαθμίδες εκπαίδευσης με το σχέδιο νόμου που προωθεί η κυβέρνηση για τη δημιουργία ενός ενιαίου μητρώου για όλα τα επαγγέλματα που αφορούν τα τεχνικά έργα


Κρίσιμο ζήτημα είναι και η εισαγωγή διδάκτρων που προωθείται όλο και περισσότερο στο μεταπτυχιακό επίπεδο. Παράλληλα, η υποχρηματοδότηση στραγγαλίζει τη λειτουργία των ιδρυμάτων και διαρκώς θα παράγει ζητήματα γύρω από τις περικοπές φοιτητικών παροχών και μετακύλισης του κόστους σπουδών, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί «νομιμοποιητικά» για μια σειρά κινήσεις όπως η εισαγωγή των διδάκτρων.

Η κυβέρνηση έχει σύμμαχο και υλοποιητή των παραπάνω κατευθύνσεων μεγάλη μερίδα του καθηγητικού στρώματος των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Τόσο στην άμεση προώθηση αυτών (βλ. τροποποιήσεις προγραμμάτων σπουδών σε αντιδραστική κατεύθυνση, εισαγωγή σε αυτά πιστωτικών μονάδων κ.ά.) όσο και συμβάλλοντας στη χειροτέρευση της καθημερινότητας των φοιτητών με την εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών (σε μία νεολαία που εργάζεται περισσότερο πλέον για να ζήσει και να σπουδάσει) και με κινήσεις πειθάρχησης του φοιτητικού κινήματος.

Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τις προαναφερθείσες αλλαγές που συζητιούνται στα εργασιακά δημιουργούν μία ασφυχτική εργασιακή συνθήκη για τους αποφοίτους των σχολών που πρόκειται να ενταχθούν στην αγορά εργασίας. Πέραν λοιπόν των ειδικών ζητημάτων που αφορούν στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, οι νέοι – νέες της Λαϊκής Ενότητας πρέπει να αναδείξουν στις σχολές και τα ζητήματα της αναδιάρθρωσης στα εργασιακά και του υποκατώτατου μισθού ως κεντρικό μέτωπο στο βαθμό που πλήττουν ενιαία τη νεολαία.

Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να προστεθούν και οι εξαγγελίες του υπουργού παιδείας για την αλλαγή του τρόπου πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και τη θεσμοθέτηση προπαρασκευαστικού έτους στα πανεπιστήμια. Μία τέτοια εξέλιξη θα εντατικοποιεί τις συνθήκες φοίτησης της μαθητικής νεολαίας και θα επεκτείνει τις συνθήκες αυτές για έναν επιπλέον χρόνο και στο εσωτερικό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτό θα έχει αποτελέσματα αποδιάρθρωσης των ριζοσπαστικών πολιτικοσυνδικαλιστικών πρακτικών στο εσωτερικό των πανεπιστημίων.

Η συγκεκριμένη πραγματικότητα καταδεικνύει την ανάγκη απ’ τη μεριά της φοιτητικής αριστεράς να γίνει πιο μεθοδική στο πλαίσιο μιας καθημερινής ριζοσπαστικής παρέμβασης εντός των σχολών για να εντάξει ξανά ευρύτερες μάζες φοιτητών σε συλλογικές διαδικασίες και ριζοσπαστικές πρακτικές. Η περσινή κατεύθυνσή μας με διττό στόχο την ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων και των διαδικασιών τους αλλά και την ανασύνθεση της φοιτητικής αριστεράς υπηρετήθηκε από τους νέους/ες της Λαϊκής Ενότητας μέσα από την παρέμβασή μας και στα τρία δίκτυα σχημάτων (ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ, ΑΡΔΙΝ) όπου συμμετέχουν δυνάμεις μας. Παρά την αντιφατικότητα αυτής της κίνησης, οι κοινές διαδικασίες βάσης, τα κοινά υλικά παρέμβασης, οι κοινές πολιτικές εκδηλώσεις αλλά κυρίως η οικοδόμηση κοινών πρακτικών εντός των συλλόγων μέτρησαν σημαντικά βήματα και οδήγησαν και στο κοινό εκλογικό κατέβασμα στις περσινές φοιτητικές εκλογές σε πολλούς συλλόγους. Εμείς επιχειρήσαμε το κοινό εκλογικό κατέβασμα να γίνει με όσο το δυνατόν πιο διευρυμένους αλλά και ισότιμους όρους. Το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών πανελλαδικά μπορεί να ανέδειξε μεν τη σχετική αποσυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων, αλλά εκεί όπου το κοινό εκλογικό κατέβασμα έγινε με εξωστρεφείς όρους έδωσε δυναμική και αυτό αποτυπώθηκε και στα εκλογικά αποτελέσματα.

Τη φετινή χρονιά, είναι στοίχημα για τις δυνάμεις μας να προχωρήσει αυτή η κίνηση περισσότερο από ένα απλό κοινό εκλογικό κατέβασμα. Για αυτό και πρέπει να πάρουμε τις απαραίτητες πρωτοβουλίες σε κάθε σχολή που παρεμβαίνουμε, ώστε η ώσμωση και η συνεργασία να βαθύνει και να καταδείξει τις συνολικότερες προοπτικές της ανασύνθεσης της φοιτητικής αριστεράς. Με διαρκή συντονισμό των σχημάτων, κοινό υλικό, πολιτικές συζητήσεις και συνθέσεις όπου είναι εφικτό. Με διεξοδικό πολιτικό διάλογο τόσο για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την ευρύτερη πολιτική συγκυρία, όσο και για την φυσιογνωμία της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ταυτόχρονα θα αναλάβουμε πρωτοβουλίες για τον κεντρικό πολιτικό συντονισμό των δικτύων αυτών (ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ) ανά πόλεις αλλά και σε πανελλαδικό επίπεδο στην κατεύθυνση της μέγιστης σύγκλισης και κοινού βηματισμού και διαλόγου μεταξύ αυτών. Ο δικός μας προσανατολισμός αφορά τη δυνατότητα ύπαρξης ενός ενιαίου ανεξάρτητου ριζοσπαστικού αριστερού σχήματος ανά κοινωνικό χώρο, κόντρα στα πρότυπα των κομματικών παρατάξεων, προκειμένου να εκφραστεί στους φοιτητικούς συλλόγους ένα ρεύμα εναντίωσης στην εκπαιδευτική και εργασιακή αναδιάρθρωση, την πολιτική των μνημονίων, του ευρωμονοδρόμου και της ΕΕ.. Μια τέτοια διαδικασία αφορά τουλάχιστον τις δυνάμεις των ΕΑΑΚ, της ΑΡΕΝ και του ΑΡΔΙΝ και πρέπει να τροφοδοτείται από την καθημερινή ζύμωση και συνεργασία των δυνάμεων εντός των σχολών. Αλλά και να μπορέσει να βρει μια ενιαία πολιτική έκφραση για να καταστήσει τον παραπάνω προσανατολισμό και στόχο τελικά εφικτό.

Για τους νέους και τις νέες της Λαϊκής Ενότητας


Η θεματική επιτροπή νέων της Λαϊκής Ενότητας είναι ο χώρος συζήτησης και συντονισμού των δυνάμεών μας στη νεολαία ώστε να ανταποκριθούν στις παραπάνω ανάγκες και φυσικά στις καθημερινές ανάγκες του κινήματος σε χώρους σπουδών και εργασίας, στις γειτονιές. Προσπαθεί να παρέμβει ανάλογα με τις δυνατότητες στα διακριτά πεδία της σπουδάζουσας νεολαίας, στους νέους εργαζομένους, στο κομμάτι του πολιτισμού και της επικοινωνίας, στους μαθητές και στο στρατό. Κινείται στο πλαίσιο των αποφάσεων των πανελλαδικών συνδιασκέψεων και του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΕ, οργανώνει τη νεολαία της ΛΑΕ στις Πολιτικές Επιτροπές γειτονιάς συγκροτώντας όπου υπάρχει συγκέντρωση δυνάμεων ομάδες νέων της ΠΕ. Συζητά και σε ολομελειακές διαδικασίες, ορίζει συντονιστικό και προσπαθεί να λειτουργεί τακτικά για την εξυπηρέτηση των στόχων και καθηκόντων που αναφέρθηκαν παραπάνω.



Από τις συζητήσεις που έχουν γίνει έως τώρα προκύπτει:

α) η αναγκαιότητα συγκρότησης παρεμβάσεων γύρω από συγκεκριμένα μέτωπα όπως είναι οι αλλαγές στα εργασιακά. Σε αυτή την κατεύθυνση, θα πάρουμε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες παρέμβασης σε χώρους δουλειάς και γειτονιές με δράσεις ενάντια στο νομοσχέδιο. Για να μπορούν τέτοιες πρωτοβουλίες να έχουν αποτελέσματα θα πρέπει να εμπλέκουν το μεγαλύτερο δυνατό φάσμα δυνάμεων της αριστεράς και ταυτόχρονα να έχουν ένα μαζικό στίγμα χωρίς αναβαθμισμένα ιδεολογικά – πολιτικά προαπαιτούμενα. Σε αυτό το πλαίσιο θα καλέσουμε και άλλες δυνάμεις της νεολαϊστικης ριζοσπαστικής αριστεράς σε μια προσπάθεια διαμόρφωσης ενός κοινού πλαισίου και σχεδιασμού κοινών δράσεων. Επιδιώκουμε να συμβάλλουμε στη συγκρότηση πρωτοβουλίας ενάντια στο νομοσχέδιο που θα περιλαμβάνει ένα εύρος μαζικών φορέων εφόσον κάτι τέτοιο είναι εφικτό.

β) η αναγκαιότητα συγκρότησης συγκεκριμένης παρέμβασης σε τμήματα της εργαζόμενης νεολαίας. Στην κατεύθυνση αυτή, θα προχωρήσουμε σε μία καταγραφή των δυνάμεών μας το επόμενο διάστημα ώστε να καταλήξουμε σε συγκεκριμένη ιεράρχηση των χώρων παρέμβασης ανάλογα και με τη συσσώρευση δυνάμεων σε κάθε επί μέρους χώρο / κλάδο. Και σε αυτή την προσπάθεια επιδίωξή μας είναι να εμπλακούν και άλλες δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς με βασικό γνώμονα τη δυνατότητα διαμόρφωσης μίας μαζικής παρέμβασης σε συγκεκριμένους χώρους. Για τα παραπάνω, θεωρούμε απαραίτητη τη συνεργασία και το συντονισμό με το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής της ΛΑΕ.

γ) η διάθεση να προχωρήσει πειραματικά μία ενωτική μετωπική κοινωνικοπολιτική πρωτοβουλία νεολαίας (με δράση, καμπάνιες, με ιεραρχημένη – σχεδιασμένη εμπλοκή σε μέτωπα και χώρους που επιλέγονται, με προσπάθεια να εξαπλωθεί προοπτικά σε γειτονιές, με διαδικτυακή παρέμβαση). Προσπάθεια που θέλουμε να δίνει ένα στίγμα «συνολικοποίησης» του ζητήματος, αλλά και να προσπαθήσει να επεκταθεί και στο επίπεδο κινήσεων νεολαίας τοπικά που να συσπειρώνουν ένα ευρύτερο δυναμικό, να λειτουργούν ως σημεία αναφοράς, να επιτρέπουν συστηματικές πρακτικές, να συνδέουν τα νεολαΐστικα ζητήματα με τα ζητήματα γειτονιάς (εργατικά, περιβάλλον, αλληλεγγύη, αντιρατσισμό – αντιφασισμό). Βασική πλευρά της όλης κίνησης θα πρέπει να είναι η ενωτική μετωπική λογική και η προσπάθεια συσπείρωσης σε κάθε επίπεδο ευρύτερου δυναμικού από διαφορετικές τάσεις του κινήματος και της αριστεράς και φυσικά ανένταχτων νέων. Δεν επιδιώκουμε δηλαδή απλώς μια «κομματική» ταμπέλα.

δ) το προχώρημα της προσπάθειας στη σπουδάζουσα νεολαία για ενωτική σύγκλιση και ανασύνθεση των δυνάμεων της φοιτητικής ριζοσπαστικής αριστεράς. Αυτή η προσπάθεια δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί με όρους μιας «εσώστρεφης» διαπραγμάτευσης μεταξύ των διαφορετικών ρευμάτων. Πάνω από όλα χρειάζεται δοκιμασία μιας νέας γραμμής μαζών που να προσπαθεί να ανασυγκροτήσει το φοιτητικό κίνημα στην εποχή των μνημονίων, με τρόπο που να συνταιριάζει την πάλη ενάντια στη συνθήκη της Μπολώνια με την πάλη ενάντια στις περικοπές, με αιχμές όπως τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά ή οι νέοι φραγμοί στην επαγγελματική προοπτική (πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας, εξετάσεις μηχανικών κλπ.). Σε αυτή τη βάση και στην προσπάθεια για κινητοποιήσεις και κεντρικά και σε επίπεδο ιδρυμάτων μπορεί να διαμορφωθεί και το μπλοκ αγώνα που θα τροφοδοτήσει την ενοποίηση των δυνάμεων της ριζοσπαστικής φοιτητικής Αριστεράς. Με στόχο όχι απλά τη συνέχιση της κοινής εκλογικής καταγραφής των δυνάμεων των ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ, ΑΡΔΙΝ αλλά πολύ περισσότερο την κινηματική και πολιτική σύγκλιση, ανασύνθεση και ενοποίηση των ρευμάτων της φοιτητικής ριζοσπαστικής Αριστεράς που επιμένουν κινηματικά ενάντια στις νεοφιλελεύθερες εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, που παλεύουν ενάντια στα μνημόνια, τη λιτότητα και το χρέος, για την έξοδο από την ΟΝΕ και τη ρήξη με την ΕΕ, για την αντικαπιταλιστική – σοσιαλιστική προοπτική.

ε) η προσπάθεια παρέμβασης στο πεδίο του πολιτισμού και της επικοινωνίας από τη σκοπιά των νέων της ΛΑΕ και των ενωτικών μετωπικών πρωτοβουλιών που συμμετέχουν.

Σε επόμενη φάση και ανάλογα με τη διεύρυνση της παρέμβασης και των δυνάμεών μας θα είναι σημαντικό να δούμε και τη δουλειά σε μαθητές, μεταπτυχιακούς-διδακτορικούς-ερευνητές και στο στρατό.


Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

Κάλεσμα συμπαράστασης στους διωκόμενους φοιτητές και μαθητές που δικάζονται αύριο στην Πάτρα


Την Τρίτη 21/3 δικάζονται 12 φοιτητές και μαθητές, μεταξύ των οποίων και ένα φοιτητής στο τμήμα Μηχανικών Η/Υ, μέλος των ΕΑΑΚ και της Λαϊκής Ενότητας. Οι συλλήψεις έγιναν μετά το πέρας της πορείας για τον εορτασμό του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοέμβρη 2016.

Η πρωτοφανής επίθεση των δυνάμεων κατάστολης, μετά από μια μαζική και φιλειρηνική πορεία, είχε σαν αποτέλεσμα δεκάδες προσαγωγές, 12 εκ των οποίων μετατράπηκαν σε συλλήψεις με κατηγορίες περί διατάραξης κοινής ειρήνης. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όντας πρόθυμος συνεχιστής της πολιτικής των μνημονίων και της κοινωνικής διάλυσης, δε θα μπορούσε να υπολείπεται των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων στην καταστολή και τον αυταρχισμό.

Καλούμε όλο τον Πατραϊκό λαό να δείξει τη στήριξη και τη συμπαράσταση του στους διωκόμενους.
Απαιτούμε να αποσυρθούν οι κατηγορίες.

Όλοι την Τρίτη 21/3 στις 10.00 στη μαζική παράσταση που καλούν οι φοιτητικοί σύλλογοι και άλλοι φορείς έξω από τα δικαστήρια της Πάτρας.


Διαβάστε Περισσότερα »

Κάλεσμα της ΛΑΕ Αχαίας για την παρουσίαση της μελέτης του ΕΔεΚΟΠ, στην Πάτρα, για μία πορεία της χώρας εκτός ευρώ


Η Λαϊκή Ενότητα Αχαΐας καλεί τον Πατρινό λαό την Τετάρτη 22/3  και ώρα 18:30, στην αίθουσα «Αίγλη» στην Veso Mare όπου το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής θα παρουσιάσει τη μελέτη του  με θέμα το σχεδιασμό και τη χάραξη μιας εφικτής πορείας αλλαγής στην Ελλάδα. Κεντρικοί ομιλητές είναι ο Κώστας Λαπαβίτσας, καθηγητής Οικονομικών, επικεφαλής του ψηφοδελτίου Αχαΐας της ΛΑΕ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 και ο καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας Θόδωρος Μαριόλης.

Η Λαϊκή Ενότητα θεωρεί αναγκαίο το ευρύτερο άνοιγμα της συζήτησης για μία εναλλακτική πορεία της χωράς εκτός ευρώ, Μνημονίων και πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των οποίων τις συνέπειες βιώνει με τους χειρότερους όρους ο λαός της χώρας. Για να σπάσει η τρομοκρατία του «Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική» που καλλιέργησαν από την αρχή των μνημονίων τα κέντρα εξουσίας και τροφοδότησε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον συμβιβασμό του το καλοκαίρι του 2015, απαιτείται έντονος προβληματισμός, συζήτηση και βέβαια σχεδιασμός για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών μέσα από αγωνιστικούς, ριζοσπαστικούς και ενωτικούς δρόμους. Υπάρχει άλλος δρόμος, χωρίς μνημόνια, χρέος, ευρώ και υπαγορευόμενες πολιτικές κατευθύνσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Να τον τολμήσουμε!

Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΛΑΕ ΑΧΑΙΑΣ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΜΟΥ ΣΤΙΣ 18 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ


Η Λαϊκή Ενότητα Αχαϊας καλεί το Σάββατο 18/3 και ώρα 11.00 σε κινητοποίηση στην Πλατεία Γεωργίου με αφορμή τη 18Μάρτη - Διεθνή ημέρα κατά του Ρατσισμού, του Πολέμου, του Φασισμού και της Φτώχιας. 

Απαιτούμε να ακυρωθεί η Συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας η οποία εμποδίζει τους ανθρώπους να αποδράσουν από τη φρίκη του πολέμου και τους απαγορεύει να αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο. Την ώρα που οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις συνεχίζονται και ως αποτέλεσμα οι προσφυγικές ροές αυξάνονται, δηλώνουμε οτι δε θα αφήσουμε περιθώριο σε ακροδεξιές και ρατσιστικές αντιλήψεις να αναπτυχθούν εις βάρος των προσφύγων. 

Οι πρόσφυγες είναι καλοδεχούμενοι, μαζί τους θα δώσουμε τη μάχη ενάντια στη φτώχια και τη λιτότητα, το ρατσισμό και την ξενοφοβία, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον πόλεμο. Η 18 Μάρτη να γίνει ημέρα αγώνα, μαζικών διαδηλώσεων από Συλλόγους, Σωματεία, Φορείς και Οργανώσεις.

Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 3 Μαρτίου 2017

Κάλεσμα της ΛΑΕ για τις εκδηλώσεις κατά του ρατσισμού στις 18 Μαρτίου


Ενόψει της παγκόσμιας ημέρας κατά του ρατσισμού (21/3) η Λαϊκή Ενότητα (ΛΑΕ) συμμετέχει και καλεί στις κινητοποιήσεις που θα γίνουν το Σάββατο 18 Μάρτη σε πολλές πόλεις της χώρας και διεθνώς. Στην Αθήνα καλούμε τους πολίτες στο συλλαλητήριο που οργανώνεται από πλήθος φορέων στις 3 μ.μ., στην Ομόνοια και στην πορεία προς την Βουλή και τα γραφεία της ΕΕ.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της φτώχειας που παράγουν τα προγράμματα του ΔΝΤ ανά την υφήλιο. Απαιτούμε την απεμπλοκή της Ελλάδας από κάθε είδους συμμετοχή και διευκόλυνση στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ που βομβαρδίζει στη Συρία. Μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας ορθώνουμε το ανάστημά μας στους νοσταλγούς του Χίτλερ που επιχειρούν να σπείρουν το μισανθρωπικό τους δηλητήριο στρέφοντας τον ένα φτωχό απέναντι στον άλλο, αντί για τις κυβερνήσεις και τα οικονομικά συμφέροντα που μας εξαθλιώνουν όλους μαζί και καθένα ξεχωριστά.
Ενδυναμώνουμε τον κοινό αγώνα ντόπιων, προσφύγων και μεταναστών εργαζομένων, ανέργων και νέων για μια ζωή με αξιοπρέπεια, χωρίς μνημονιακή λιτότητα, πόλεμο και ρατσισμό.
Απαιτούμε την ακύρωση της συμφωνίας της ντροπής ΕΕ-Τουρκίας-Ελλάδας που εδώ και ένα χρόνο εφαρμόζει πιστά η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Να σταματήσουν οι δολοφονικές πολιτικές «αποτροπής» των θυμάτων του πολέμου στο Αιγαίο και σε ολόκληρη τη  Μεσόγειο.
Διεκδικούμε αξιοπρεπές δημόσιο δωρεάν σχολείο για τα προσφυγόπουλα και για όλα τα παιδιά. Νοσοκομεία χωρίς ελλείψεις σε εξοπλισμό, γιατρούς και νοσηλευτές για όλο το λαό, για κάθε πρόσφυγα, μετανάστη ή ανασφάλιστο. Ανθρώπινα κέντρα φιλοξενίας για τους πρόσφυγες και για κάθε ντόπιο άστεγο.
 Ίσα κοινωνικά δικαιώματα για πρόσφυγες και μετανάστες, καλύτερη ζωή για όλους!
Επιτροπή Δικαιωμάτων της ΛΑ.Ε.
Διαβάστε Περισσότερα »